Holidayy in Africa!

Hello all!
Na een vette vakantie in Zambia en aan Lake Malawi ben ik weer aangekomen in Zomba! Zomba voelt dan toch weer als het thuisfront in Malawi, maar de vakantie was geweldig!
Maar eerst nog het afscheid van het centre. We hadden dus een disco georganiseerd, wat de jongens super leuk vonden! En soepel bewegen die ventjes, daar konden wij nog een boel van leren, haha. En wat kun je een leuk feestje bouwen met wat muziek en ballonnen, zo simpel maar super leuk! Na wat speeches, cadeaus uitdelen en het zingen van 3 verschillende volksliederen, (lees; de Malawiaanse half in het Engels en half in het Chichewa, Julie kende alleen het deuntje van de Belgische en de Nederlandse ging ook niet zonder spreekfouten, haha) was het dan tijd om afscheid te nemen. Veel foto’s maken samen en we hebben een mooi collage voor de jongens gemaakt met foto’s van hen. (mede dankzij de mooie foto’s die Elma mij toegestuurd had!) Het afscheid viel niemand van ons makkelijk en de jongens bleven ons maar knuffelen. Voor sommige jongens viel het zwaarder dan voor anderen en er werden dan ook wat tranen gelaten. Gelukkig ga ik ze nog een keer bezoeken voordat ik wegga, maar het was hoe dan ook een heftig afscheid. Het voelt ineens zo definitief, zeker voor Julie en Nadine die ook weggingen de volgende dag..
Na een nachtje doorhalen in Club G, werden we om half 8 opgehaald door het busje om naar Lilongwe te gaan. En eenmaal daar aangekomen, kon ik na 3 maanden gewacht te hebben mijn beste mattie weer in de armen sluiten! Wat een heerlijk gevoel. (: Maar het eerste wat me opviel, was dat hij zo ENORM wit was, haha. (Gelukkig voor hem is hij inmiddels al bruin, gaat veel te snel bij hem.) Dus dat wordt wat als ik straks naar huis ga, dan schrik ik volgens mij van die witte vader en moeder van mij, haha. Maar heel fijn dat we samen de vakantie tegemoet gaan op deze manier!
Volgende dag heb ik Julie uitgezwaaid op het vliegveld. Traantje weggepinkt, weer iemand missen. Het was een top tijd met haar, dus was blij dat ik haar uit kon zwaaien. ‘s avonds zijn we even uit geweest met iemand en zondag hadden we een relaxed dag.

En toen kwam de maandag; op naar Zambia! We begonnen met National Park South Luangwa. De accommodatie heette “croc valley” en lag aan de rivier Luangwa. (heel logisch) We zaten nog geen 2 seconden op het terras, of mijn plastic tas met een zak chips werd al van de grond gejat door een aap. Weer eens wat anders, loslopende apen die alles jatten wat los en vast zit, haha. Volgens mij hebben die beesten een stiekeme schuilplaats met alles wat ze ooit van mensen hebben gejat. En er liepen echt enorm veel apen rondom de hele plek, heel vet. We sliepen in mooie chaletjes op palen, omdat er nog wel eens wilde dieren de camping op kwamen. We hebben dan ook een hippo van aardig dichtbij gezien ’s avonds!
We hebben hier in totaal 4 game drives gehad, 2 ’s ochtends van 6 tot 10 en 2 ’s avonds van 4 tot 8. En het was echt de moeite waard, geweldige safari’s! Van de big five hebben we er 4 kunnen zien. De 5e konden we ook niet zien, want die zat niet in dit park, haha. Maar de dieren die we hebben gezien, hebben we echt bijna op aaiafstand gezien; hippo’s, olifanten, leeuwen, luipaarden, heeeeeeul veel impala’s, (van die bambi beesten) zebra’s, giraffen, buffels en krokodillen. (volgens Ronnie ook nog 26 duizend verschillende soorten vogels.) En nog een hyena, van veraf. Mega vet allemaal! Wel weer een illusie minder; leeuwen hebben helemaal niet zo’n mooie kleur als ze in de Lion King hebben.. Ze lagen op een aardige afstand en ik zag ze niet liggen, omdat ze precies dezelfde kleur hadden als het zand, haha. En als klap op de vuurpijl hebben we ’s avonds een luipaard zien jagen! Wauw, wat een ervaring. Je ziet hem helemaal sluipen richting de impala’s, totdat die een gevaar-geluidje maken, en de hele groep het op een rennen zet. National geographic real life special. Hij heeft uiteindelijk niks gevangen, maar ik geloof ook niet dat ik dat had willen zien, haha.
Al met al super gaaf, voordat we na 2 dagen onze reis vervolgden naar de victoria falls. Deze liggen echter aan de andere kant van Zambia en dus moesten we 1 nachtje slapen in de hoofdstad van Zambia; Lusaka. Nou, het is net alsof je de westerse wereld weer binnen komt lopen. Ze hadden schijnbaar zelfs een macdonalds, maar die hebben we niet kunnen vinden. Echt niks aan deze stad zegt Afrika, je staat er zelfs in de file als je op de verkeerde tijdstippen de stad in wil.. Heeeeeule vreemde gewaarwording. We hadden in deze hotelkamer zelfs een BAD! Whow. Shock. Maar wel een fijne shock voor eventjes.

De volgende dag op naar Livingstone, waar de Victoria Falls liggen. Ook wel een westerse stad, maar minder dan Lusaka. Onderweg zijn we een boel rare wc’s tegengekomen trouwens. Vies, lelijk, ranzig, en vaak was wc een groot woord. We hebben zelfs boven een gat gehangen waarbij je op het afval plaste dat onder de maden zat. Ja, op zo’n moment mis je je vertrouwde gat in Zomba gewoon, haha.
De eerste dag in Livingstone zijn we gaan wild water raften. We begonnen met een uitleg van de mensen van de organisatie. En deze man zei dingen als; “when the boat flips, something that happens all the time, don’t panic and just hold on to the rope, if possible.” Toen Iris eenmaal in de boot zat wilde ik heeeeeul hard “HEEEEEEELP” schreeuwen, maar dat leek me ook niet echt een oplossing. We deden een halve dag en die bestond uit 10 “rapids”. (stroomversnellingen) Na de eerste 2 rapids nog niet omgeslagen te zijn, begon ik er zowaar plezier in te hebben. Uiteindelijk zijn we bij 1 rapid omgeslagen, die volgens mij ook niet te redden was zonder om te slaan. And no, i couldn’t hold on to the rope. Maar ik ben niet verdronken gelukkig, haha. Uiteindelijk was het echt superstoer om te doen! Toen we stopten moesten we een bijna onmogelijk steile berg opklimmen om weer terug te kunnen, waar ze alleen een krakkemikkig trappetje op gemaakt hadden. (OP de rotsen ja.) Goed, was niet mijn leukste drie kwartier ooit, maar ik ben levend boven gekomen. En het was maar goed dat we maar een halve dag hadden gedaan, want 2 uur later kwam de regen met bakken tegelijk uit de lucht. Hierdoor had het ook weinig zin om naar de Victoria Falls zelf te gaan, dus hebben we dat de volgende dag gedaan. Omdat het regenseizoen erg laat is dit jaar, stond het waterlevel niet erg hoog. Maar hoe dan ook zag het er spectaculair uit. Als je nagaat hoeveel water er nu al naar beneden valt, en hoe nat je nu al wordt van het naar beneden vallende water, zal het bij hoog water onmogelijk zijn om iets te zien volgens mij. Maar hoe dan ook vet om eens gezien te hebben. (:
Ook heeft Rik, een mede reisgenoot, een enorme bungeejump gedaan van 111 meter. Pfieeeeuw, wat hoog, respect. Leek mij toch maar niet wat, en Ronnie sloot zich hier al snel bij aan toen hij vanaf de brug naar beneden keek, haha. Dus hebben we daarna nog maar een helikoptervlucht gedaan, over de Victoria Falls heen. Dat was ook mega vet om te zien, al dat stoom dat tussen die rotsen uitkomt. Heel vet, en sowieso de eerste vlucht ooit in een helikopter. Wat een uitzicht joh!
Na dit alles was het dan uiteindelijk tijd om weer terug te gaan naar Malawi. Dit was een heeeeeule lange reis, in 2 dagen van Livingstone naar Lake Malawi. (zoek maar op de kaart, in het echt is het langer, haha.) We moesten de 2e dag dan ook starten om 04.00 uur, maar het blijft Africa, dus deed de bus het niet en konden we pas om 04.45 vertrekken. Achja, chill, hakuna matata enzo.

Na dus een heeeeeeeeule lange reis, kwamen we op kerstavond (gefeliciteerd nog Broertje!) rond een uur of 20.00 aan bij onze cottage at Lake Malawi. Dit viel in eerste instantie lichtelijk tegen, omdat de baas ons wat dingen beloofd had die hij niet helemaal had waargemaakt. Maar we hadden dan ook al een hele lange reis achter de rug. Dus na een goeie nachtrust bleek dat we eigenlijk op een hele leuke plek zaten! We hadden een privé cottage, met privé strand, guard en kok. Plus een klein tuintje en om in de schaduw te zitten hadden ze een party tent opgezet op het strandje. Niks te klagen, want met 1e en 2e kerstdag hebben we lekker in de volle zon gezeten met een graadje of 30! HEERLIJK. (Ja, goedzo, wees maar jaloers, haha) 1e kerstdag hebben we lekker gezwommen en gechilld en zouden we ’s avonds super de luxe uit eten gaan bij een enorm groot hotel. Hier eenmaal aangekomen bleek dit een beetje tegen te vallen. Massaproductie was ongeveer de goeie naam. Er was 1 buffet en je moest zeker een half uur in de rij staan om eten te krijgen. En dan was het ook nog eens een heleboel rijst en andere prut. Oftewel, niet echt wat je verwacht bij een luxe kerstdiner. Dus hadden wij bedacht dit maar eens goed over te doen op 2e kerstdag. We zijn een poos wezen kanoën met z’n 4en, lekker gesnorkeld op een eilandje en hebben ’s avonds bij cape mcclear lekker gegeten met onze andere Be More matties. De kano zorgde nog bijna voor echtelijke ruzie tussen Ronnie en mij, maar onze relatie heeft ook dit weer overleefd, haha. Helaas begon ik me halverwege de dag (en eigenlijk de avond ervoor ook al) flink beroerd te voelen. Beetje jammer als het eten je niet zo goed smaakt tijdens kerst. Dus 2e kerstdag weer op tijd op bed en de volgende dag eventjes langs een ziekenhuis. Althans, dat was de bedoeling. Het eerste ziekenhuis waar we kwamen, was er eentje van de kerk. Hier had iedereen alleen lunch pauze en was de big doctor er niet. Dus op naar Mangochi en naar een privé kliniek. Deze was echter gesloten, wantja die mensen moeten toch ook kerst vieren? Heel logisch dat je het ziekenhuis dan sluit. (niet dat ik doodziek was, maar zat andere mensen in Malawi wel..) Dus, 3x is scheepsrecht, privé kliniek nummer 3. Dit was alleen wel een beetje een honkey tonkey dokter, om in de woorden van Ank Poortman te blijven. Het was een beetje een simpele vent die snel een malaria testje heeft gedaan in een heel klein kantoortje, waarvan de deur niet dicht wou, omdat anders z’n bureau er niet in paste, haha. En hij moest ook nog eens 3 keer in mijn vinger prikken voor er genoeg bloed uit kwam. Goed, geen malaria gelukkig! Dus wat chemisch uitziende pilletjes gekregen en hopen dat alles maar weer over gaat.
Dat was dan ook meteen onze laatste dag aan Lake Malawi, na lekker aan het strand gelegen te hebben en te hebben uitgerust. (want dat was wel nodig natuurlijk, na zo’n heftig vakantie, hehe.)

Gisteren vertrokken we vanuit Mangochi met de mini-bus naar Zomba. Maarrrr, ons avontuur was nog niet over. Want bij een politiecontrole werd het mini-busje aan de kant gezet en moesten wij eruit. We kregen ons geld terug en werden met onze tassen op houten bankjes bij de politie neergezet. En zo ging het ook letterlijk, want alles gebeurde in het Chichewa, dus wij hadden geen flauw benul van wat er nou eigenlijk aan de hand was. Uiteindelijk kregen we een korte uitleg van de politieman dat ze geen mensen mochten vervoer ofzo, en dat er wel een ander busje zou komen. Heel duidelijk allemaal. Vervolgens komt hetzelfde busje terug rijden en mogen we van de politie weer bij ze in stappen om verder te gaan. Uhm, what? Volgens mij begrijpt de politie zelf niet eens waarom ze mensen aanhouden, haha. Eind goed al goed, dachten wij. Maar nee, na een half uur ging het busje ineens zo langzaam rijden dat we weer stil stonden. “Yes, sorry, the fuel is gone. But he is gonna get some, so we will be back on track in 20-30 minutes.” En dat gebeurde ook, dus zijn we uiteindelijk toch in Zomba aangekomen!
Hier blijven Ronnie en ik dan tot 7 Januari, om dan weer met zo’n mini-busje naar Lilongwe te gaan, haha. We gaan morgen kijken wat we allemaal willen doen, maar we gaan er nog even optimaal van genieten de laatste dagen! Ben zeer benieuwd hoe Ronnie reageert op alles wat ik hier de afgelopen maanden heb gedaan. (: