Wennen aan de Nederlandse cultuur

Nooit had ik gedacht ooit te zeggen; 'Ik vind Nederland maar een moeilijk land om te wennen'. Niets was minder waar.
De reis naar huis was, al met al, niet erg geweldig. Ik was weer eens aan de diarree en hierdoor niks te fit gedurende de hele reis naar huis. Misselijk en moe, echt heerlijk. Toen mochten we overnachten in Ethiopië, (wat ons weer een extra stempel opleverde in ons paspoort, hoppaa!) wat één van de minst comfortabele bedden was die ik ooit heb meegemaakt. Soort plank waar je op lag te slapen, voor misschien 3 uurtjes. Eigenlijk wilde ik echt graag thuis zijn; nu ik afscheid had moeten nemen van Malawi, wilde ik ook zo snel mogelijk thuis zijn. Maar uiteindelijk gebeurde dat ook, met een mega verassing; hele vriendgroep stond met een mega spandoek op ons te wachten! (hadden we het wel over gehad voordat ik wegging, maarja, ik had niet verwacht dat ze het serieus namen, haha) Geweldig, meteen iedereen weer zien. Plus de eerste aanblik was mijn vader met een smartphone is zijn hand. Wauw, wat verandert er een boel als je even weggaat, haha.
Na wat gedronken te hebben, was het tijd om naar huis te gaan, waar ook nog een spandoek op mij stond te wachten. Man, wat een spotlights ineens, haha.
De eerste nacht slapen was echt VERSCHRIKKELIJK koud. Ongelooflijk. Ronnie en ik kregen het beide niet warm. En iedereen maar zeggen dat het nog lang niet echt winter was, nou, ik vond het al koud zat.

En als klap op de vuurpijl kreeg ik nog een surprise party, 2 dagen later. Wauw, echt een enorme verassing, en zo leuk om te zien wie er dan allemaal komen! Geweldig, echt super.
Wat mij vooral heel erg tegenviel toen ik terug kwam, was het feit dat je ontzettend geleefd wordt als je terug bent. Iedereen wil van alles horen en weten, terwijl ik eigenlijk ook wel graag wilde uitrusten. (wat resulteerde in een slapende Iris op de bank terwijl de visite er nog was.) Super leuk om iedereen weer te zien, maar er wordt van je verwacht dat je meteen weer went en met iedereen mee doet. Daarnaast woon je ineens weer thuis bij je ouders, wat helemaal wennen was, haha. Hoe goed ze het ook bedoelde, soms kon ik hun 'adviezen' niet zo waarderen.

Afstuderen, reizen met het openbaar vervoer, uitgaan in de weekenden; uiteindelijk doe je zo weer mee met alles. Je zult ook wel moeten, als je constant blijft hangen in Malawi worden mensen dat ook zat. Maar het viel me zwaar tegen aan het begin. Ik wil rustig blijven, niet stressen en alles op mijn eigen tempo doen. Ga dan maar een afstuderen. Wauw, liep ik tegen mezelf aan dat alle stress nog wel bij mezelf aanwezig was. Maar toch heb ik ook het idee nu dat ik soms mijn hoofd koeler kan houden in situaties.

Als ik graag terug wil naar Malawi, verdiep ik mij in m'n dagboek en het maken van mijn fotoboek. Heerlijk, alles herleven en bedenken wat je allemaal hebt meegemaakt. En hoe erg ik nu hou van reizen; ik ben alweer op zoek geweest naar de volgende vrijwilligersreis die ik wil gaan maken, haha! Maar 1 ding is zeker, ik zal mijn eerste reis nooit vergeten.